Bazen sadece izlersin. Elinden, avucundan nasıl kayıp gittiğini izlersin.
Arkasını dönüp, ''peşimden sakın gelme'' dediği anda anlarsın yanlış yönde olduğunu.
O ana tanık olmak istemezdim dersin. Ama başrolde sen varsındır.
Bazen hızlı bir şekilde ayağa kalkıp, ''Seni sevmiyorum'' dediği anda yıkılır dünya.
Beklemezsin kıyametin kopmasını. O anda ölmüşsündür sen. Gerisi ilgilendirmez seni.


Beklemeye gerek yoktur bazen. Ama bekle derler. Yaşa derler.
Kim gibi yaşayacağım? Arkasını dönüp giden biri gibi mi?
Yoksa henüz kendini bile sevmeyen bir adam için mi?
Bir çok ölüme şahit oldum. Ama o gün kendimi göremedim.
Seni gittiğin gün tanıdım.